Ładunek niebezpieczny jest to każdy towar, który może stanowić zagrożenie dla osób, mienia i środowiska naturalnego. Transport ładunków niebezpiecznych jest na podstawie przepisów zabroniony. Przewóz takiego przedmiotu jest dozwolony jedynie na odrębnych warunkach określonych prawem. Są to przepisy umowy europejskiej tzw. ADR, które precyzyjnie regulują warunki bezpiecznego transportu drogowego towarów niebezpiecznych. Umowa ta jest standardem gwarantującym bezpieczeństwo przewozu towarów niebezpiecznych w 42 krajach. Produkty i substancje posiadające cechy materiałów niebezpiecznych muszą być odpowiednio identyfikowane, klasyfikowane i nazwane standardowymi nazwami używanymi w przepisach ADR.
Dzięki takiej klasyfikacji towarom niebezpiecznym przyporządkowane są metody doboru właściwego sposobu przewozu, odpowiedniego opakowania i procedury postępowania gwarantujące bezpieczeństwo. Wszystkie produkowane na świecie materiały niebezpieczne dzielą się na 13 klas zagrożeń. Każda pozycja posiada indywidualny numer identyfikacyjny. I tak wyszczególniono:
-materiały i przedmioty wybuchowe,
-gazy,
-materiały ciekłe zapalne,
-materiały stałe zapalne,
-materiały samozapalne,
-materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne,
-materiały utleniające,
-nadtlenki organiczne,
-materiały trujące,
-materiały zakaźne,
-materiały promieniotwórcze,
-materiały żrące,
-różne materiały i przedmioty niebezpieczne.
Materiały te podzielono ze względu na swoje właściwości chemiczne, fizyczne lub biologiczne. Substancje i materiały niebezpieczne występują w stanie stałym, ciekłym i gazowym.
Nieprawidłowe obchodzenie się z ładunkiem niebezpiecznym w czasie przechowywania lub transportu może spowodować ogromne ryzyko zachwiania równowagi funkcjonowania organizmów żywych (włącznie ze śmiercią) lub być poważnym zagrożeniem dla środowiska.
Każdy kierowca i wszystkie osoby zajmujące się załadunkiem oraz rozładunkiem ładunków niebezpiecznych muszą zatem posiadać uprawnienia ADR i przejść wcześniej odpowiednie szkolenie, przedsiębiorcy muszą także wyznaczyć doradcę ds. bezpieczeństwa w przewozie towarów niebezpiecznych.
Ładunek niebezpieczny powinien być oznaczony charakterystycznymi pomarańczowymi, odblaskowymi tabliczkami na samochodzie oraz nalepkami ostrzegawczymi. Przewozy towarów niebezpiecznych podlegają kontrolom drogowym przez wszystkie uprawnione służby. W Polsce główną rolę w transporcie chemikaliów i produktów naftowych odgrywa transport samochodowy, ze względu na niski koszt frachtu transportu drogą lądową. Udział drogowych przewozów towarów niebezpiecznych w naszym kraju szacuje się na 10-15%. Przeważnie są to ładunki przewożone w cysternach, gdzie ogromna większość to paliwa ciekłe. Na świecie większość zakładów chemicznych jako główny szlak transportowy wykorzystuje wodę, kolej lub rurociągi.
Related
13 grudnia, 2012
Co to jest ładunek niebezpieczny (ADR)? 0
Dodane przez Radosław Groński • Pojęcia • Tags: ADR, ładunek, niebezpieczny
Ładunek niebezpieczny jest to każdy towar, który może stanowić zagrożenie dla osób, mienia i środowiska naturalnego. Transport ładunków niebezpiecznych jest na podstawie przepisów zabroniony. Przewóz takiego przedmiotu jest dozwolony jedynie na odrębnych warunkach określonych prawem. Są to przepisy umowy europejskiej tzw. ADR, które precyzyjnie regulują warunki bezpiecznego transportu drogowego towarów niebezpiecznych. Umowa ta jest standardem gwarantującym bezpieczeństwo przewozu towarów niebezpiecznych w 42 krajach. Produkty i substancje posiadające cechy materiałów niebezpiecznych muszą być odpowiednio identyfikowane, klasyfikowane i nazwane standardowymi nazwami używanymi w przepisach ADR.
Dzięki takiej klasyfikacji towarom niebezpiecznym przyporządkowane są metody doboru właściwego sposobu przewozu, odpowiedniego opakowania i procedury postępowania gwarantujące bezpieczeństwo. Wszystkie produkowane na świecie materiały niebezpieczne dzielą się na 13 klas zagrożeń. Każda pozycja posiada indywidualny numer identyfikacyjny. I tak wyszczególniono:
-materiały i przedmioty wybuchowe,
-gazy,
-materiały ciekłe zapalne,
-materiały stałe zapalne,
-materiały samozapalne,
-materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne,
-materiały utleniające,
-nadtlenki organiczne,
-materiały trujące,
-materiały zakaźne,
-materiały promieniotwórcze,
-materiały żrące,
-różne materiały i przedmioty niebezpieczne.
Materiały te podzielono ze względu na swoje właściwości chemiczne, fizyczne lub biologiczne. Substancje i materiały niebezpieczne występują w stanie stałym, ciekłym i gazowym.
Nieprawidłowe obchodzenie się z ładunkiem niebezpiecznym w czasie przechowywania lub transportu może spowodować ogromne ryzyko zachwiania równowagi funkcjonowania organizmów żywych (włącznie ze śmiercią) lub być poważnym zagrożeniem dla środowiska.
Każdy kierowca i wszystkie osoby zajmujące się załadunkiem oraz rozładunkiem ładunków niebezpiecznych muszą zatem posiadać uprawnienia ADR i przejść wcześniej odpowiednie szkolenie, przedsiębiorcy muszą także wyznaczyć doradcę ds. bezpieczeństwa w przewozie towarów niebezpiecznych.
Ładunek niebezpieczny powinien być oznaczony charakterystycznymi pomarańczowymi, odblaskowymi tabliczkami na samochodzie oraz nalepkami ostrzegawczymi. Przewozy towarów niebezpiecznych podlegają kontrolom drogowym przez wszystkie uprawnione służby. W Polsce główną rolę w transporcie chemikaliów i produktów naftowych odgrywa transport samochodowy, ze względu na niski koszt frachtu transportu drogą lądową. Udział drogowych przewozów towarów niebezpiecznych w naszym kraju szacuje się na 10-15%. Przeważnie są to ładunki przewożone w cysternach, gdzie ogromna większość to paliwa ciekłe. Na świecie większość zakładów chemicznych jako główny szlak transportowy wykorzystuje wodę, kolej lub rurociągi.
Share this:
Related